Het kriebelt toch wel eens.

De afgelopen dagen weer veel berichten over het rekenonderwijs. Men schijnt nu toch wel in te zien dat het meer aan de leerkrachten (en opleidingen) ligt dan aan het materiaal. Nee, nu niet gelijk aan je tenen voelen, want wie de schoen past....

Toen ik nog gewoon 'voor de klas' stond gebruikte ik officieel een hele oude methode, met daarbij materiaal uit allerlei andere methodes en ook veel eigen materiaal. Meestal kwam dat voort uit geconstateerde problemen. Steeds zoeken naar oplossingen om het interessanter te maken en kijken of de resultaten beter werden en anders weer aanpassen. Niks standaard, geen vaste handleiding, wel heel veel keuzemateriaal. Voor een buitenstaander een rotzooitje, voor de leerlingen.......
In mijn herinnering liep het lekker, enthousiast als er goede scores waren, rekenen was belangrijk en natuurlijk waren er kinderen die problemen hadden, maar ik herinner me veel plezierige momenten als er na veel geploeter iets goeds bereikt werd.
En dat gevoel mis ik de laatste tijd wel eens en dan zou ik dus nog wel eens een poos rekenles willen doen, want het was altijd heerlijk om met een of meer leerlingen uit te komen op: Ja, het is eigenlijk best makkelijk. Die uitdaging ging ik altijd graag aan.
Maar of dat er ooit nog van komt.....

ICTers zien het wel zitten?

Eigenlijk is dit een aanvulling op het verhaaltje hieronder.
Voor vijf scholen waren vorig jaar zes icters aangemeld. Zij gaan in de toekomst mijn werk overnemen. Zes werden er vijf want eentje kreeg directietaken. Een ander gaat eind december op zwangerschapsverlof. Nog een ander ziet het technische deel niet zitten.
Bijkomend probleem is wie ik wanneer kan spreken. Allen hebben ze een klas/groep en dus druk, druk, druk. Net als zij vrij hebben, kan ik weer niet altijd.
In het begin is geprobeerd alle meldingen vanuit de school via hen te laten lopen. Gaat nog niet echt lukken, want het duurt dan langer en ik wil ook geen ambtenarij betrachten.

Op de scholen wordt van alles behoorlijk veel gebruikt en echte problemen los je liefst zo snel mogelijk op. Dat samen met een icter doen zou mooi zijn, maar praktisch lastig te realiseren. Sommige zaken duren nu (vind ook ik) al veel te lang.
Voorlopig heb ik maar even de focus op het gebruik van de software en hoop ik vooral deze maanden te regelen dat de netwerken en de hard- / software op orde komen.

Als dan ergens in het voorjaar dat rond is......moet het te doen zijn
Toch zou het nog mooier worden als er weer een iemand opstaat die allerlei zaken centraal kan aanpakken. Er zijn tenslotte heel wat zaken die voor alle scholen hetzelfde zijn.
Vier van de vijf scholen hebben VeiligLerenLezen en al wat erbij hoort; datzelfde geldt voor Taalactief met de vele verschillende softwareopties, en zo is er natuurlijk meer. Als ieder dat per school moet uitzoeken.....kost dat vier keer tijd.
Maar of zoiets gaat gebeuren????

Toekomst voorspellen.

In juni vorig schooljaar zijn er plannen opgesteld. Overdragen van mijn ictwerk naar schoolicters en langzamerhand naar de achtergrond gaan.
Het tegenovergestelde is momenteel gaande. Het lijkt alleen maar drukker te worden. Op een van de scholen is een behoorlijk problematisch netwerk wat (te)veel tijd kost. Voor andere scholen had Acer een verrassing. Vanwege een fout die problemen kon veroorzaken moesten op drie scholen een aantal moederborden vervangen worden. Zou geen problemen geven. Was ook in een morgen gebeurd. Helaas......toch allerlei problemen. Daar ben ik nu al twee weken (nouja niet constant) mee bezig.
Softwareproblemen zijn er ook ruim voorhanden. Soms gewoon taalfouten, maar ook programma's die niet doen wat ze zouden moeten doen en dan kost het alleen al heel wat om de leverancier duidelijk te maken wat het probleem is.
Ook zo'n leuke: Backupsystemen. Natuurlijk draait daarvoor van alles. Kost ook geld. Wordt gemonitord. Maar er zijn ook foutmeldingen, nieuwe apparatuur,bellen, checken, wachten.

Op de school met het problematisch netwerk werd 'gisteren' al geklaagd.
Maar weer eens heen....
Praktijkvoorbeeld: 12.00 uur contact.....na 14 minuten in de wacht...
Eh.....nou maar even wat zaken gaan uitproberen en dan bel je maar weer.
Nee, u moet zelf bellen want wij mogen niet terugbellen.....
Wederom om 13.35 een kwartiertje in de wacht.....de hele school alles uitzetten dan zullen we de server rebooten. Procedure van een half uur. Belt u maar weer.....oh....gelukkig deze helpdeskmedewerker wil (voor deze keer na zielig doen) dan wel terugbellen.
Om 15.00 kan ik de school verlaten en draait alles zo te zien weer beter.

Helaas is momenteel mijn conclusie dat ik steeds verder achterop raak met lopende zaken, dat er ook teveel niet-standaard zaken lopen. Misschien dat ik in januari wat meer in rustiger vaarwater kom. Dan hoop ik wat zaken op een rij te kunnen zetten, want overdragen.....dan moet je wel helder hebben hoe je alles geregeld hebt.....en alles loopt wel, maar ook wel doorelkaar heen....
Hoe de tweede helft van dit schooljaar zal verlopen.....
Eerst maar gewoon doorgaan en dan zal er een moment komen dat het echt moet....
en dan gaat het vast en zeker goed. Dat vertrouwen heb ik wel.

Het regent.

De regen die ik nu bedoel is niet nat, maar wel hevig.
De laatste weken is er een hoosbui aan nieuwe ideeën en materialen. Schooltv, Taalactief, veel updates, nieuwe software en projecten. Het is niet eenvoudig om alles uit elkaar te houden en uit te vinden wat eerst moet. Helaas zit ik steeds vaker achter de computer en de telefoon om het gedoe te regelen. Codes, wachtwoorden, links, facturen en zorgen dat je ook nog legaal bezig blijft.
Tot nu toe kan ik meestal alles nog terugvinden, maar e.e.a. ooit overdragen en op een rij krijgen......zal nog een hele toer worden omdat bijna alles via e-mail verloopt en ik weet nu al dat als je dat moet gaan omleiden.......nou ga er maar aanstaan. Leuk vooruitzicht.

Grijs was ik al.

Ja, daar hoefde ik geen zestig voor te worden. Maarja, nu toch alweer zes dagen zestig. Afgelopen weekend veel gezellig bezoek, slapers en niet alleen de regen die spoelde. Zestig.....tja, lijkt heel wat, maar mijn moeder wordt komende week 89.......dus ik heb nog even.
Ik zou echter onwaarheid verkondigen als ik niets van die zestig zou merken. Wat eerder moe, wat meer slaap nodig en ook duren helaas de klussen wat langer dan je zou willen. Maar verder, nog weinig problemen.
En ik prijs me gelukkig, ook al omdat ik om heen toch meemaak dat echt jongere mensen overlijden en anderen niet verschoond blijven van ziektes die er behoorlijk kunnen inhakken.
Je beseft dan weer hoe breekbaar alles is en dan mag je wat mij betreft echt niet klagen.