De afgelopen dagen weer veel berichten over het rekenonderwijs. Men schijnt nu toch wel in te zien dat het meer aan de leerkrachten (en opleidingen) ligt dan aan het materiaal. Nee, nu niet gelijk aan je tenen voelen, want wie de schoen past....
Toen ik nog gewoon 'voor de klas' stond gebruikte ik officieel een hele oude methode, met daarbij materiaal uit allerlei andere methodes en ook veel eigen materiaal. Meestal kwam dat voort uit geconstateerde problemen. Steeds zoeken naar oplossingen om het interessanter te maken en kijken of de resultaten beter werden en anders weer aanpassen. Niks standaard, geen vaste handleiding, wel heel veel keuzemateriaal. Voor een buitenstaander een rotzooitje, voor de leerlingen.......
In mijn herinnering liep het lekker, enthousiast als er goede scores waren, rekenen was belangrijk en natuurlijk waren er kinderen die problemen hadden, maar ik herinner me veel plezierige momenten als er na veel geploeter iets goeds bereikt werd.
En dat gevoel mis ik de laatste tijd wel eens en dan zou ik dus nog wel eens een poos rekenles willen doen, want het was altijd heerlijk om met een of meer leerlingen uit te komen op: Ja, het is eigenlijk best makkelijk. Die uitdaging ging ik altijd graag aan.
Maar of dat er ooit nog van komt.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten